Bulletin 191

„Drogie dzieci! Ponownie wzywam was, abyście powierzyli się memu sercu i sercu mego Syna Jezusa. Dziatki, pragnę was poprowadzić na drogę nawrócenia i świętości. Jedynie w ten sposób, poprzez was, możemy poprowadzić jak najwięcej dusz na drogę zbawienia. Dziatki, nie zwlekajcie, ale z całego serca powiedzcie: „Chcę pomóc Jezusowi i Maryi, aby jak najwięcej braci i sióstr poznało drogę świętości.” W ten sposób odczujecie zadowolenie z bycia przyjaciółmi Jezusa. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”

25 października 2003 r.

W październiku Kościół cieszył się, obchodząc dwudziestą piątą rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II i wyniesienia na ołtarze Matki Teresy.

Przede wszystkim ich oddanie Chrystusowi i Kościołowi, miłość wobec każdego człowieka, nienarzucająca się obecność, pokorne służenie, odwaga w dawaniu świadectwa chrześcijańskiej miłości… W ten sposób Papież i Matka Teresa stali się wyzwaniem dla całego świata. Pokazali, w jaki sposób można zdobyć cały świat. Jako oręż wybrali miłość, która jest siłą, by wygrać bitwę dla Chrystusa i dla najmniejszego z ludzi. Tych dwoje ludzi bez względu na przynależność narodowościową czy religijną, czy też klasę społeczną, wobec nikogo nie pozostaje obojętnych. Są duchową prowokacją dla pysznych, egoistów, nienasyconych, wyuzdanych… Poruszają i dotykają serca każdego z nas. Po prostu kochają człowieka i zawsze w człowieku poszukują Chrystusa. Tych dwoje ludzi jest ciągłym kazaniem. Są płomieniem, który płonie w najciemniejszych zakątkach ziemi i złamanych serc. Tych dwoje ludzi ramię w ramię idzie w szeregu uczniów Jezusa, którzy byli gotowi pozostawić wszystko, aby pójść za Jezusem i dać przykład swoim życiem.

Papież i Matka Teresa są drogą i drogowskazem dla współczesnego Kościoła. Przecierają ścieżki, po których trzeba iść do Chrystusa. Nauczają ludzi żyjących w pośpiechu że należy się zatrzymać przed konkretnym człowiekiem, że trzeba być człowiekiem nadziei nawet wtedy, gdy beznadzieja wydaje się być jedyną realnością, że trzeba być człowiekiem miłości, kiedy do drzwi puka nienawiść, że trzeba wierzyć, kiedy nam się wydaje, że są łatwiejsze drogi do sensu i sukcesu ziemskiego. Św. Paweł wykrzyknął: „Dla mnie życie to Chrystus, a śmierć to nagroda!”. Właśnie takie orędzia, medium miłości – przez swoje życie – posyłają na świat tych dwoje umiłowanych przez Jezusa. Całym życiem głoszą kulturę życia i cywilizacji miłości. Dla nich śmierć nie jest końcem, ale początkiem. Dla nich choroba nie jest karą, ale szansą i darem. Mogą tak żyć i pojmować wszystko, ponieważ nie żyją dla siebie, ale w nich żyje Chrystus.

Papież, który walczy z chorobą i bezdusznym światem oraz Matka Teresa, która w Niebie oręduje za nami są siłą, której potrzebują właśnie ci, którzy uważają się za najmocniejszych. Oni są symbolem maluczkości, który powinni przyswoić sobie ludzie, uważający się za największych. Oni są mocarzami Ducha, którego powinni pragnąć mocarze i uzależnieni od ciała. Oni żyli i żyją nadal echem słów Matki Bożej: „Oto ja Służebnica Pańska…”. Ich gotowość, aby rozpocząć przygodę Ducha pokazuje, że należy zostawić to co oferuje nam świat i zacząć pływać po wzburzonej głębi.

Dlatego tych dwoje ludzi opowiada nam dziś najcudowniejszą opowieść o Jezusie i o miłosiernym Samarytaninie.

W I A D O M O Ś C I

We wrześniu w parafii Medziugorje rozdano 160 000 Komunii św., a Msze św. były koncelebrowane przez 3 384 kapłanów z kraju i z zagranicy. We wrześniu w Medziugorju przebywały grupy pielgrzymkowe z: Niemiec, Włoch, Libanu, Irlandii, Austrii, USA, Słowacji, Malty, Malezji, Polski, Hiszpanii, Francji, Szkocji, Węgier, Anglii, Rumunii, Argentyny, Belgii, Czech, Nowej Zelandii, Danii, Portugalii, Słowenii, Filipin, Indonezji, Holandii, Korei, Meksyku, Kanady, Norwegii, Wietnamu, Chorwacji oraz Bośni i Hercegowiny.

JE Donal McKeown biskup pomocniczy diecezji Down i Connor w Irlandii. Na początku września 2003r. przebywał z prywatną wizytą w Medziugorju. JE McKeown jest kapłanem od dwudziestu sześciu lat, a sakrę biskupią otrzymał w 2001r. Przez dziesięć lat był organizatorem diecezjalnych pielgrzymek do Lourdes i do irlandzkiego sanktuarium Maryjnego Knock. W czasie rozmowy powiedział:

„Ewangelia cały czas mówi o uzdrowieniu duszy i ciała. Choć w Kościele istnieją różne formy duchowości Bóg może nam dać uzdrowienie w różny sposób i w różnym kontekście. Obecnie jak i w całej historii Kościoła łaska Boża działa w cudowny i niewyobrażalny sposób. Wszędzie w Kościele objawia się zaskakująca łaska Boża. Wiele jej przejawów trudno jest zrozumieć i Kościół zawsze uważa na to jak na nie odpowiadać. Szczególnie potrzebne jest decydowanie całej kościelnej rodziny.

Wielu mężczyzn w każdym wieku, a to są właśnie ludzie, do których Kościołowi w Irlandii trudno jest dotrzeć, przyznaje, że sięgali po narkotyki, alkohol, że byli hazardzistami, albo że przez długi czas byli oddaleni od Kościoła. Są przekonani, że dzięki łasce Bożej w Medziugorju zostali wyzwoleni z tych nałogów. Człowiek czasami musi opuścić swój dom i ojczyznę, aby przyjąć jakąś szczególną łaskę.

W naszych czasach Kościół w niektórych krajach wydaje się stawać coraz to mniejszy i mniejszy. Kapłani są kuszeni, aby troszczyć się jedynie o swoje małe stado, o tych, którzy pozostali. Ewangelia jednak wzywa nas, abyśmy szli do tych, którzy są zagubieni, na krawędzi. To w bardzo wzruszający sposób dzieje się w Medziugorju, zgodnie z duchem Nowego Testamentu. Oferta przebaczenia i nowego początku w Jezusie jest sercem radosnej nowiny, a ludzie, którzy poznali przebaczenie i uzdrowienie najlepiej będą mogli wybaczyć i uzdrawiać w imię Boże.

Jednak nawrócenie takie jak to w Medziugorju jest jedynie pierwszym krokiem, a wierni po powrocie do domów, do codziennego życia muszą przyjąć katechezę i otrzymać wsparcie. Wyzwaniem dla lokalnego Kościoła jest włączenie w codzienność doświadczeń przeżytych w tym miejscu.”

JE Abilio Ribas biskup afrykańskich wysp Św. Tomasza i Książęcej, przebywał z prywatną wizytą w Medziugorju w połowie września 2003 r. W święto podwyższenia Krzyża Świętego koncelebrował Mszę św. na Križevacu.

JE Ribas jest Portugalczykiem i od czterdziestu pięciu lat misjonarzem w Afryce. Przez dwadzieścia siedem lat był kapłanem w Angoli, w byłej portugalskiej kolonii, a przez ostatnich dziewiętnaście lat przebywa na wyspach Św. Tomasza i Książęcej i jest trzecim z kolei biskupem tej młodej diecezji.

„Medziugorje poznałem przede wszystkim dzięki książkom, które napisał o. Joaquim Milheiro, który jest tutaj ze mną. Od samego początku z wielkim zainteresowaniem śledziłem te wydarzenia. Zawsze chciałem tu przyjechać, czekałem tylko na sprzyjające okoliczności.

Nie myślę o sprawie prawdziwości objawień. Mam wobec tego własne stanowisko, ale to co widzę, to co naprawdę robi wrażenie to są ludzie, którzy przyjeżdżają i modlą się. Naprawdę czuje się, że ludzie są dotknięci przez Ducha. Wszędzie i nieustannie wiele się modlą. To jest coś wyjątkowego. To jest to, co naprawdę jest interesujące, bo przyciąga ludzi i zmienia ich zachowania. Słyszałem wiele świadectw osób, które mówiąc o Medziugorju przyznają: „Naprawdę się zmieniliśmy!”.

Wiem, że biskup miejsca zachowuje rezerwę wobec objawień i nie chcę się sprzeciwiać własnemu koledze. Nie zadaję sobie tego pytania, ale widzę co się dzieje, co się tu robi, dla mnie jest to znak, wielki znak, ale nie chcę rozprawiać o postawie swojego kolegi z tej diecezji.

Widzę, że przede wszystkim są tu wielkie ofiary. Doświadczyłem tego jako pielgrzym. Gdyby te objawienia miały miejsce w jakimś bogatym kraju z pewnością wybudowano by już schody, aż na szczyt Góry Objawień, aby ludziom ułatwić wejście. Widzę, że udało wam się zachować miejsca takimi, jakimi one były i proszę was, aby tak pozostało. Niech wzgórza będą same przez się okazją do wielkiej ofiary. Widziałem ludzi, którzy wspinają się boso. To jest wyjątkowe. Tutaj ludzie dzielą się tymi samymi pomysłami i ofiarują się dla Kościoła. Takie zachowanie może pomóc Kościołowi, aby szedł w duchu darowania siebie, a skutkiem tego może być jedność świata. Przyznaję, że teraz osobiście czuję się bogatszy i mocniejszy w wierze.

W naszych czasach jest więcej objawień, aniżeli w przeszłości. Myślę, że to jest znak, znak, który daje Matka szukając swoich dzieci. Objawienia są znakiem, że ludzie zboczyli z Bożej drogi. Dlatego Matka przychodzi z miłością i zwraca nam uwagę. Mówi, że naprawdę musimy się zwrócić w kierunku Boga”.

Arcybiskup Vrh Bośni, kardynał Vinko Puljić jako przewodniczący Rady ds. środków masowego przekazu Episkopatu Bośni i Hercegowiny, w środę 24 września przygotował przyjęcie dla przedstawicieli mediów w BiH. Przyjęcie zostało przygotowane z powodu 37. dnia środków masowego przekazu, które w Bośni i Hercegowinie obchodzono w niedzielę 28 września.

Pozdrawiając pięćdziesięciu przedstawicieli mediów w BiH kardynał Puljić w imieniu Kościoła katolickiego w BiH przekazał wyrazy szacunku wszystkim działaczom, którzy pracują w służbie informowania i formowania myślenia publicznego. Szczególnie ciepłe słowa wsparcia wypowiedział wobec każdego działacza medialnego, który działa w służbie prawdy i wartościowania człowieka we wszystkich jego prawach i wolności. Wezwał wszystkich, aby kroczyli po tej samej drodze, jaką wskazuje nam Ojciec Święty mówiąc: „Media i prawda, sprawiedliwość, wolność i miłość”.

Przy tej okazji kardynałowi wręczono podziękowanie od radia „Mir” Medziugorje za niestrudzone głoszenie prawdy, kultury pokoju i Słowa Bożego na falach radiowych. W krótkim komunikacie dla słuchaczy radia „Mir” Medziugorje kardynał podziękował wszystkim, którzy walczą o głoszenie wartości chrześcijańskich w BiH i z radością przyjął wyrazy uznania otrzymane od radia.

W wigilię święta św. Franciszka 3 października rodzina franciszkańska celebruje transitus – przejście z tego świata do wieczności, swojego założyciela św. Franciszka z Asyżu. W Medziugorju obrzęd ten sprawowano bezpośrednio po wieczornej Mszy św., brali w nim udział medziugorscy franciszkanie, franciszkanki, członkowie młodzieży franciszkańskiej i trzeci zakon franciszkański. W czasie liturgii franciszkanie i wierni przypominają sobie ostatnie ziemskie chwile życia św. Franciszka, rozmiłowanego w Bogu i w całym stworzeniu, który nawet śmierć nazywał swoją siostrą i dziękował jej, że prowadzi go do Stwórcy.

Wieczorną Mszę św. i obrzęd transitus prowadził o. Branko Radoš OFM i o. Franjo Musić OFM.

Wystawa obrazów artysty malarza o. Pericy Vidicia OFM została zorganizowana przez kancelarię parafialną w Medziugorju i otwarta 4 października.

Wystawę tego znanego malarza otworzył o. Branko Radoš OFM, a recenzję dzieł wygłosił krytyk Vojislav Vujanović.

XIV spotkanie Centrów pokoju krajów latynoamerykańskich odbyło się w Medziugorju w dniach od 6 do 10 września. Centra te powstały na terenie Ameryki Łacińskiej jako miejsca gromadzenia się ludzi, odczuwających ważność wezwania Matki Bożej w Medziugorju. Ich działalność widoczna jest szczególnie w głoszeniu orędzi oraz w organizowaniu grup modlitewnych i pielgrzymek. Jak już powiedzieliśmy jest to już czternaste spotkanie, a szóste w Medziugorju. 206 uczestników spędziło pięć dni na modlitwie i rozważaniu, wymianie doświadczeń z wieloletniej pracy w głoszeniu orędzi Matki Bożej pośród wiernych posługujących się językiem hiszpańskim. Uczestnicy wspólnie odwiedzili Górę Objawień i Križevac. Szczególnie podkreślono konieczność wzrostu duchowego w życiu orędziami Matki Bożej dla każdego człowieka, jak i głoszenia orędzi innym ludziom oraz zakładanie i prowadzenie grup modlitewnych. Jest to bodziec i dobry przykład jak razem można pracować przy głoszeniu orędzi pokoju.

Po zakończeniu spotkania niektórzy z uczestników, przede wszystkim prowadzący grupy modlitewne i centra pokoju, kontynuowali swój pobyt w Medziugorju uczestnicząc w trzydniowych rekolekcjach.

W czasie minionego miesiąca odbyły się sześciokrotnie rekolekcje postu i modlitwy dla pielgrzymów z Niemiec, Polski, Francji, Słowacji i Kanady. Siostry franciszkanki dwukrotnie prowadziły rekolekcje dla dziewcząt, a o. Božo Milić OFM rekolekcje dla młodzieży franciszkańskiej z Hercegowiny.

Wszyscy zainteresowani uczestniczeniem w rekolekcjach postu i modlitwy mogą się zwrócić do o. Ljubo Kurtovicia, Župni Ured Medjugorje, Gospin Trg 1, 88 266 Medjugorje, Bośnia i Hercegowina (fax 00 387 36 651 444).

Od poniedziałku 16 września zmieniły się godziny programu modlitewnego w parafii Medziugorje. Modlitwa różańcowa w kościele parafialnym zaczyna się o 17.00, Msza św. o 18.00, po niej następują modlitwy o uzdrowienie i trzecia część różańca.

Adoracja Najświętszego Sakramentu w czwartki po Mszy św. wieczornej oraz w środy i w soboty od 21.00 do 22.00.

Modlitwa różańcowa na Górze Objawień w niedziele o 14.00, a Droga Krzyżowa na Križevacu w piątki o 14.00.