data: 20.02.2021.
Podczas Wielkiego Postu parafia Medziugorie i Centrum Informacyjne Mir Međugorje przygotowują w środy medytacje wielkopostne.
Medytacje będziemy transmitować w środę wieczorem po programie modlitewnym w programie na żywo oraz na kanałach YouTube i na Facebooku, a także w naszym programie radiowym.
Pόłgodzinne medytacje przygotowują o. Marinko Šakota, o. Stanko Mabić i o. Ante Vučković. Pierwszą na temat postu przygotował o. Marinko Šakota. Przedstawiamy ją w całości, a obejrzeć ją można TUTAJ.
Post jest jednym z pierwszych i najważniejszych wezwań Matki Bożej w Medziugorju.
Wezwanie do postu można zauważyć już na samym początku Biblii, w Księdze Rodzaju: („Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść.“) Pościli prorocy, pościł też Jezus i pierwsze wspólnoty chrześcijańskie. Praktyka postu była obecna w całej historii chrześcijaństwa, aż prawie zniknęła w XX wieku.
Jeden z księży powiedział o. Slavko Barbarićowi: „Tutaj (w Medziugorju) zdałem sobie sprawę, że przez 30 lat głoszenia nigdy nie mόwiłem ludziom o poście, aby na przykład wyjaśnić dlaczego, jak, kiedy, przedstawić niebezpieczeństwa i korzyści. Wspominałem oczywiście o poście, przynajmniej w okresie Wielkiego Postu. Teraz, kiedy czytam Pismo Św. zastanawiam się jak to możliwe, że nie widziałem tego przesłania, gdy jest ono na prawie każdej stronie. Jezus pościł, mówił o poście, powiedział, że Jego uczniowie też będa pościć. Jak to możliwe, wciąż się zastanawiam i obawiam się, że jeszcze wiele innych przesłań czeka na moje nawrócenie, abym mógł je odkryć ”.
Czym jest post? Post nie jest dietą. Podczas gdy dieta koncentruje się wyłącznie na ciele, w chrześcijańskiej koncepcji postu skupia się na wnętrzu i przemianie serca.
Post jest „aktem pokory przed Bogiem i pokutnym wyrazem naszej potrzeby nawrócenia się z grzechu i egoizmu, aby kochać Boga ponad wszystko, a naszych bliźnich jak siebie samego. Jego celem jest przemiana całej naszej istoty - ciała, duszy i ducha. Koniecznie towarzyszyć mu powinna modlitwa i czynienie aktów miłosierdzia ”.
Post jest aktem, dzięki któremu zadaję sobie pytanie, CZYM SIE KARMIĘ I CZYM ŻYJĘ ...
JAK POŚCIĆ?
W wezwaniach Matki Bożej zauważamy wezwanie do wzrostu. Widzacy kiedyś zapytali Matkę Bożą, jaki post jest najlepszy . Odpowiedź Matki Bożej brzmiała: „Najlepszy post to post o chlebie i wodzie”. (21 lipca 1981)
Przy innej okazji Matka Boża wezwała do „surowego postu“ (14 sierpnia 1984).
„Dlatego wzywam was wszystkich, drogie dzieci, abyście modlili się i pościli jeszcze więcej”. (25 sierpnia 1991)
A następnie Matka Boża wzywa do wzrostu w poście, do przeżywania postu od wewnątrz. Matka Boża pragnie, aby wierni nie pościli tylko na zewnątrz, ale także by stało się to aktem wewnętrznym. Dlatego wzywa: Posćcie sercem.
„Dziś wzywam was do rozpoczęcia postu z głębi serca. Jest wielu ludzi, którzy poszczą, ale tylko dlatego, że wszyscy poszczą. Stało się to zwyczajem, którego nikt nie chce przerwać. Proszę parafię, aby pościła jako podziękowanie za to, że Bόg pozwolil mi pozostać w tej parafii tak długo. Drogie dzieci, pośćcie i módlcie się sercem! ” (20 września 1984)
Istnieją więc dwa sposoby postu:
a) post ze zwyczaju;
b) post sercem
Post to proces od (zwyczajowego…) do postu sercem.
Od zewnątrz ku wnętrzu. Aby nie pozostawać tylko na zewnątrz, ale wejsć do środka - do serca.
«Przeto i teraz jeszcze - wyrocznia Pana: Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem,
przez post i płacz, i lament». Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!
Nawróćcie się do Pana Boga waszego! On bowiem jest łaskawy, miłosierny,
nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli.“. (Jl 2: 12-13)
Post nie jest zasługą przed Bogiem. Wspomnijmy o faryzeuszu, który modli się w świątyni i pości dwa razy w tygodniu. Jezus mówi, że jego modlitwa i post nie mają wartości przed Bogiem. Post nie jest zasługą przed Bogiem. Nie stajemy się lepsi i wspanialsi w oczach Boga przez post. Jedyną rzeczą, która ma znaczenie dla Boga, jest to, co dzieje się w nas podczas postu. Czasami chwalimy się przed innymi, że pościmy. Podkreślamy, że pościmy, aby inni to słyszeli. Dlaczego Jezus jest przeciwko temu, by ludzie wiedzieli, że pościmy?
Ponieważ nie pościmy, aby spodobać sie ludziom.
Możemy również użyć postu, aby nakarmić i wzmocnić nasze ego, a faktycznie powinnismy iść w przeciwnym kierunku: osłabić ego i uwolnić się od niego.
KIEDY POSCIC?
Królowa Pokoju wzywa do postu przez dwa dni w tygodniu: w środy i piątki.
ŻYCIE Z CHLEBEM I WODĄ
Post to nie tylko rezygnacja z czegoś! Post to życie z chlebem i wodą. W dni postu żyję z chlebem i wodą. To moje pokarm, ktόrym żyję.
Regułą jest chleb pić– wodę jeść.
Nigdy nie jeść całej kromki chleba, ale zawsze ją łamać. Jeść chleb powoli i przeżuwać go wiele razy, aż zamieni się w płyn. Pić wodę łyk po łyku ...Dlatego nacisk kładzie się na smakowaniu chleba i wody. Możemy zmienić ten akt jedzenia chleba i wody w modlitwę: Jezu, dziękuję ... Jezu, Ty jesteś chlebem życia ...
CIELESNY WYMIAR POSTU
Post, w pojeciu chrześcijańskim, dotyczy całego człowieka - ciała, duszy i ducha. Jest to proces, który zaczyna się na zewnątrz, ale na tym się nie kończy. Jego celem jest przemiana serca i pogłębienie relacji z Bogiem.
Wobec ciała post działa jako korekta niewłaściwego sposobu odżywiania się i jedzenia. Ponieważ wiele osób zjada o jedną trzecią więcej niż potrzebuje, post ujawnia nadwagę, która obciąża organizm. Z powodu tego nadmiaru cierpi przede wszystkim serce, ale także inne narządy, a tym samym zmniejsza się odporność organizmu na choroby. „Zdarza się to każdemu, kto je szybko, ponieważ nie może wiedzieć, ile organizm potrzebuje. W ten sposób traci się łącznosć między organizmem, który daje znaki, kiedy ma wystarczającą ilość pożywienia i napojów, a świadomą reakcją ośrodka mózgowego. To jest fatalne dla każdego organizmu. ”(o. Slavko Barbarić)
Z powodu szybkości jedzenia i innych powodów wiele osób terroryzuje swoje ciało, ponieważ nie słyszy, jak ono mówi: wystarczy! Dlatego o. Slavko wnioskuje: „Jeśli więc nie słyszymy własnego ciała, kiedy się przejadamy, jak możemy usłyszeć kogoś innego?”.
Nie oznacza to, że otyli ludzie są źli, a szczupli - dobrzy, ani że otyłość jest przeszkodą na drodze do świętości. Przeciwnie! Na liście świętych często spotykamy otylych ludzi.
Istnieje opowieść, mówiąca o tym, że w pewnym klasztorze dominikanskim bracia wycieli w stole uskok dla bardzo grubego brata, aby mógł przy nim usiąść i zjeść. A chodziło o wielkiego świętego - św. Tomasza z Akwinu.
Ale niezależnie od życzliwości osób otyłych, nadal powinniśmy dbać o ciało, które dał nam Stwórca, a post jest jednym ze sposobów tej troski. Poza tym, ze uwalnia z nadmiaru post jest także higiena ciała, gdyż oczyszcza organizm z zanieczyszczeń, które gromadzą się przy przyjmowaniu pokarmu. Chińczycy mają takie przysłowie: "Jedna czwarta jedzenia dla twojego ciała, trzy czwarte dla lekarza!" Dlatego mądrość ludowa głosi: „Niech jedzenie będzie dla ciebie lekarstwem, a nie leki pokarmem”.
Oczywiście ciało i dusza są ze sobą połączone, jedno ma wplyw na drugie, dlatego musimy dbać nie tylko o pokarm, który spożywamy, ale także o stan duszy. Kiedy jeden z naszych braci obchodził 106-te urodziny, ktoś zapytał go, co jadł, że doczekał głębokiej starości. Na co on odpowiedział: „Nie jest ważne, co ty jesz, ale co ciebie zjada”.
Post polega nie tylko na rezygnacji z jedzenia i picia. Wyrzeczenie to dopiero początek, a sens tkwi w przemianie wnętrza. Już św. Jan Chryzostom ostrzegał przed tym: „Niech nasz język pości od szkodliwych i brzydkich słow, bo jaka korzyść, jeśli z jednej strony unikamy jedzenia kurczaka lub ryb, a z drugiej 'żujemy „naszych braci”.
Jόzef Ratzinger (późniejszy papież Benedykt XVI) pisał o poście, w który mogą wniknąć egoistyczne motywy: „Prawdą jest, że dzisiaj pości się na różne sposoby: ze względów medycznych, estetycznych i innych. I to jest dobre. Ale tylko taki post człowiekowi nie wystarczy, bo celem takiego postu jest zawsze własne „ja”. Nie uwalnia człowieka od niego samego lecz jest tu tylko dla niego. "
Podczas postu musimy uważać, aby nie martwić się tylko o zewnętrzną stronę, aby nie iść w złym kierunku. Jako przykład człowieka, którego post stał się celem samym w sobie, Jezus umieścił faryzeusza, który modlił się w świątyni. „Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: "Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam". (Łk 18, 11-12).
Jeśli więc ktoś pozostaje tylko na wymiarze fizycznym - pości z zamiarem utraty wagi lub posiadania lepszej „linii” - może popaść w narcyzm, samozadowolenie i krążenie wokół siebie, nieustannie spoglądając w lustro i ważąc się na wadze. A sens postu jest zupełnym przeciwieństwem – by uwolnić go od samego siebie. „Wydaje się, że w obecnych czasach zmniejszyło się nieco znaczenie duchowe praktyki postu, a stała się ona raczej – w kulturze zdominowanej przez poszukiwanie dobrobytu materialnego- środkiem terapeutycznym wspomagajacym pielęgnację własnego ciała. Poszczenie służy oczywiście dobrej kondycji fizycznej, ale dla ludzi wierzących stanowi w pierwszej kolejności “terapię” pomagającą leczyć to wszystko, co uniemożliwia wypełnianie woli Boga.”(Papież Benedykt XVI).
Wielki Post, który jest przed nami to okazja do przeżycia postu jako terapii, poprzez którą kierujemy się ku Zmartwychwstałemu Panu przybliżając się i upodobniając do Jego miłości.
